Het beloofde een mooi weekend te worden. Het weer zag er goed uit, de organisatie had alles dubbel gecheckt en goed bevonden en alle leden zouden aanwezig zijn. Dus KJMN 2005 was klaar voor aanvang.
De koffiemachine was al vroeg aangezet in Huize Maes. De familie was zich al voor achten aan het douchen. De zondagse kleding lag al klaar op bed. Pa Luc had met iedereen afgesproken dat het ontvangst op rolletjes moest gaan verlopen. Eén toppertje”, noemde hij dat. De ochtend was hij wel wat narrig geworden. Ook Dorien was kort af tegen de kids. De nerveusiteit bij de familie was te merken. Ach, ja het was ook wel te begrijpen, zo vaak komen er geen mensen bij hun over de vloer.
John en Nico, de organisatie van dit jaar, arriveerde als eerste. John begon direct met zijn controle in Huize Maes en kon toch nog even de vrouw des huizes wijzen op enkele onvolkomenheden. Na het oplossen van deze kleinigheden kwam al ras de rest van de KJMN-leden binnen gedruppeld. Gelukkig kende iedereen elkaar nog en liepen de gesprekken vloeiend in elkaar over.
Na het gebruikelijke afzeikkwartiertje en het nuttigen van het kopje koffie was het tijd om te vertrekken. John en Nico met gids Luc zouden voor op rijden en de rest kon volgen.
Dorien werd bedankt voor de gastvrijheid en achter gelaten met de vuile vaat, vieze wc en jankende kinderen. Nog bedankt overigens.
De eerste stop was in Nistelrode. Het altijd gezellige en levendige Nistelrode.
We werden verwacht bij het horeca etablissement “De Feesterij De Hoefslag”. Doordat er door de organisatie veel parkeerplekken waren gereserveerd konden wij vlot van de auto naar de ontvangstruimte alwaar weer de koffie en gebak klaar stonden. Hier waren wij wel weer aan toe na zo’n lange rit.
John heette iedereen van harte welkom en bracht in zijn speech diverse zaken naar voren; waaronder de CD, met de verborgen bestemming, waar, behalve Luc, niemand achter was gekomen. Als klap op de vuurpijl kreeg iedereen een trendy, praktisch, mooi, regenafstotelijk, met rits en capuchon, zwart en met opdruk, jack overhandigd. Welke van pas kwam bij onze eerste activiteit; namelijk “Solex-rijden”.
Het Solex rijden ging ons goed af. We kunnen wel stellen dat we er voor gebouwd waren. Onze lichamen omsloten het zadel als een kussen een hoofd. Spreekt voor zich dat een enkeling door z’n lichamelijke vormen iets minder hard ging dan de ander.
Via de snelweg, het centrum van Uden kwamen we door het park en de landelijke omgeving bij hét kleiduifcentrum van Nederland, “Kleiduiferij Swinkels”.
Gelukkig zat het ons hier ook mee en wisten we zo nu en dan een duifje te kantelen. Lid Frits was de topper maar hij was dan ook op hoogte stage geweest en daarom gediskwalificeerd.
De terugtocht ging via het welbekende Udense homopark, alwaar Luc toch weer oude bekende tegen kwam en wij een picknick kregen voorgeschoteld. Lekker zitten op het gras met een broodje, een melkje en een fruitje. Goh, wat een hoog EO gehalte was dat toch weer.
Daarna ging het snel. Men rook de stal en voor dat we het wisten zaten we weer in Nistelrode. Voor dat de solexen werden neergegooid werd er nog een mooie foto gemaakt. Dat kostte organisator Nico wel z’n been maar gelukkig hij heeft er nog één.
Het afscheidsdrankje deed ons bijzonder goed. De reis naar Veghel-centrum deden we in een recordtijd. Dat kwam goed uit want we hadden een strak schema.
De kano’s lagen al klaar voor gebruik. De teams waren snel geformeerd en het eerste ging vlot te water. Alleen lid Lex ging wegens geestelijke onbalans niet in het bootje maar zou ons opvangen bij de finish.
Het was een lange toch kunnen we wel zeggen. Voor sommige te lang want die haalde amper de helft. We noemen geen namen, maar toch jammer dat Carlo en Joost niet eens kans zagen hun boot recht te houden. Ondanks de hulp van organisator John en mede- bemanningslid Lout.
We hadden tegenslagen verwacht, maar toch komt het hard aan als een enkele boot de eindstreep niet kan halen. Dat deed ons pijn. Zo’n pijn dat organisator John en medebemanningslid Lout bij de eindstreep hun emoties niet meer de baas waren en hun boot spontaan lieten kantelen.
Moe stonden we klaar voor de volgende activiteit. Ook nu was de organisatie weer barmhartig. Met de ligfiets werd de terugreis naar Veghel aangevangen. Onwennig zaten lagen we op de fiets. Door onze sportieve inslag en hoge IQ werd deze hindernis genomen.
In Veghel gekomen was de koek op. De leden waren klaar met de organisatie. Drank, eten en rust moest er komen en snel ook. Met de laatste restjes energie kwamen we aan bij de 2 vakantiehuisjes in het recreatiepark “De Pier” te Uden.
De organisatie had de vrijdag al alles klaar gezet. Dus de drank stond koud en de hapjes klaar voor het nuttigen, wat geen tweede keer gezegd hoefde te worden.
Er was geen bed indeling. Voor sommige van ons gaf dat toch weer ruimte voor nieuwe ontdekkingen. Mooi als je ziet hoe nieuwe relaties kunnen ontstaan.
Om pak ‘m beet, negen uur werd begonnen met het gourmet. Erg gezellig, lekker en ook leerzaam. Zo zie je maar dat er verschillende manieren zijn om vlees te verkrachten.
De avond duurde nog lang. Door het heerlijke weer konden we de hele avond en nacht buiten vertoeven. Door de waterballonnen, het vrouwelijke schoon (wat is jong toch aantrekkelijk), de wijntjes, het bier was het zo twaalf uur geworden.
Het tijdstip voor de organisatie om met de laatste (of eerste) activiteit van de dag te beginnen.
De organisatie had als thema “Hoe goed kennen we elkaar nou eigenlijk”. Door middel van een “baby en jeugd foto serie” konden we hier achterkomen. Meesterlijk.
Na deze harde confrontatie ging het snel. Lid Lex taaide als eerste af en lid Frits gaf niet lang daarna de pijp aan lid Carlo. Gelukkig zijn er ook gezellige leden die dan toch wat nog langer blijven en de organisatie niet met een hoop drank laten zitten. Dat zou toch erg zijn, niet waar?
Heel opvallend was dat lid Jaap op het einde van de avond het laatste vrouwelijk schoon af wilde zetten bij de buren, terwijl zij met lid Lout andere plannen had. Een moeilijke situatie want lid Lout lag toch allang in bed. Maar zo galant en onbaatzuchtig als hij is was hij klaarwakker bij het aanschouwen van haar gelaat. Je lid wil toch ook wat.
De rest droop af en ging van ellende maar slapen. Behalve de organisatie want die moest Lout in de gaten houden.
Zondag
De volgende morgen was kok Hop al vroeg op om de leden te voorzien van een uitsmijter met spek, een glas melk en voor sommigen een broodje pindakaas. Lid Jaap had goed geslapen, lid Floris was gestoken door muskieten en ook andere leden hadden zo hun verhaal.
De tijd diende zich weer aan op te verkassen. De huisjes waren opgeruimd, de spullen ingeladen en de reis aangevangen naar Heesche. Hier was de opstap voor een tour met “lelijke eendjes”.
Ondanks het strakke tijdschema bleek dat we rustig de tijd hadden om op het terras in het zonnetjes enkele kopjes koffie te nuttigen.
De tour bracht ons, voor sommige equipes wat langer dan de anderen, via een pondje over de rivier, door het mooie landschap aan de hand van een “bolletje-pijltje” routekaart, naar een molen alwaar wij een boerenlunch nuttigden.
Rust was troef deze dag. Geen gekkigheden maar lekker uitwaaien in de eend of in de molen. Op je dooie gemakje.
Via de dijk kwamen we na de lunch terecht in een weiland waar er enkele ezels klaar stonden. Geen ezels om te berijden maar ezels om mee te schilderen, de zogenaamde schilderezels. De 3 equipes konden hun creativiteit kwijt op het doek. Jammer dat de leden Carlo, Jaap, Joost en John er weinig van bakte en de eend met de leden Peter, Kees, Frits en Nico toch wel veel kans maakte op de hoofdprijs.
Gelukkig voor het behoud van de sfeer werd na de laatste penseelstreek het einde van dit weekend afgekondigd. De organisatie heeft uitgesproken dit weekend met veel plezier te hebben georganiseerd en bedankte iedereen voor hun aanwezigheid en gezelligheid. Als laatste rest altijd het benoemen van de organisatie van volgend jaar. Nou dat was erg moeilijk omdat Floris en Kees de enige twee zijn die nog geen donder hebben gedaan. Dus volgend jaar hun beurt.
